saat tam 3:00 ve bizler tüm benliğimizle kendi kabuğumuza çekilmişiz.Kendi kabuğumuza çekilmişiz ama kendimiz olarak değil başkası olarak çekilmişiz.Başkalarının bize baktığı şekilde kendimize bakıyoruz bu yüzden çözüm üretemiyoruz sorunlara o yüzden hep aynı yerimizde sayıyoruz.


kendimiz olamıyoruz sanki başkası olunca çok konuşuluruz diye düşünüyoruz sanki başkası olunca dünyanın bütün sorunları biter sanıyoruz halbuki öyle değil olay özendiğimiz başkası olmaya çalıştığımız kişiler de başkaları olmak istiyor yani kimse memnun değil kişiliği ve benliğinden.


kişilik ve benlik ve insan puzzle gibidir aslında, öyle her insana olmaz. işte bizle bu parçaları eşleri olmayan yerlere koymaya çalışıyoruz her çalıştığımızda yıpratıyoruz puzzle'ları.


ve bizler ise çöplere atılmış olan yıpranmış puzzlelarız